Breakdance
Breakdance, zwany jeszcze nie tak dawno w Polsce tańcem-połamańcem, to specyficzny rodzaj tańca z elementami gimnastyki, akrobatyki i elementów siłowo-sprawnościowych. Narodził się w latach 70. w jednej z dzielnic Nowego Jorku – Bronksie – jako jeden z podstawowych elementów kultury zwanej hip-hop (obok rapu, DJ-ejki i graffiti).
Osoby tańczące breakdance (zwane b-boy'ami) wykonują w rytm muzyki różne, często bardzo spektakularne figury taneczne. Poczynając od pozycji wyprostowanej przechodzą często "do parteru", w którym wykonują ewolucje rękami i nogami, a niekiedy całym ciałem. Do konkretnych kroków zaraz przejdziemy, tym czasem zajmijmy się bardzo ciekawą historią tego tańca. Wyewoluował on bowiem z tzw. bitw uprockowych, to znaczy pojedynków na gesty i pozy między gangami. W ich skład wchodziły między innymi markowane uderzenia czy kopnięcia. Następnie, pod wpływem muzyki funk, przekształciły się one w całe, skomplikowane sekwencje coraz to wymyślniejszych figur.
W Europie popularność breakdance'owi zapewnił film "Beat Street" z 1984 roku, w którym uwieczniona jest "bitwa" dwóch ekip – Rock Steady Crew i New York City Breakers. Tradycja swoistych pojedynków tanecznych przetrwała w środowisku breakdance do dzisiaj. Podczas takiego konkursu przeciwnicy mierzą się nie tylko na technikę i umiejętności, ale także na to, który bardziej wyśmieje, czy wręcz upokorzy przeciwnika. Jedyną zasadą pozostaje zakaz dotknięcia przeciwnika. W związku z tym, że najczęściej rolę sędziego pełni publiczność b-boy musi jej zaimponować. Nieodzowna jest umiejętność improwizacji i trafnej odpowiedzi na ruchy przeciwnika.
Oczywiście wraz z rosnącą popularnością breakdance pojawiły się także bardziej tradycyjne konkursy, z oceniającym uczestników jury. Nie sposób opisać tu wszystkich figur wykorzystywanych przez b-boy'ów (z resztą nie tylko tu, nowe ruchy i ewolucje wciąż powstają, co czyni tę odmianę tańca twórczą), jednak jest kilka charakterystycznych grup ewolucji. Najbardziej znanymi i kojarzonymi z breakdancem są "power moves". To właśnie w nich tańczący kręci się wokół własnej osi w bardzo widowiskowy sposób. Wymagają one bardzo dobrego przygotowania kondycyjnego i siłowego, a także bezbłędnego zmysłu równowagi. Obroty na dłoniach, barkach czy głowie należą do najtrudniejszych ewolucji, jednak jeszcze trudniejsze jest płynne wplecenie ich pomiędzy inne figury, tak by efekt zgrywał się z muzyką.
Poza tym mamy:
- "freeze" – czyli zastygnięcie na kilka sekund w jakiejś, niekoniecznie komfortowej, pozycji;
- "toprock" – otwierające zazwyczaj wejście na parkiet kroki w pozycji wyprostowanej połączone z bogatą gestykulacją;
- "footwork" - ewolucje wykonywane w pozycji przysiadu podpartego, wykonywane nogami.
Wydaje się, że po boomie lat 80. breakdance na kilka lat stracił na popularności, jednak znów wraca na salony. Zwłaszcza łączony z innymi rodzajami tańca czy wieloosobowymi układami choreograficznymi.